Η προσπελασιμότητα σε δημόσιους ζωτικούς χώρους, όπως αυτόν του πανεπιστημίου, δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας, αλλά βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Το Α.Π.Θ. είναι απροσπέλαστο για τους συμφοιτητές μας με κινητικά προβλήματα. Ένας από τους μη προσβάσιμους χώρους είναι αυτός της κάτω φοιτητικής λέσχης, στην οποία δεν υπάρχει ασανσέρ ούτε αναβατόριο. Επιπροσθέτως, η πάνω λέσχη είναι προσβάσιμη, όμως λειτουργεί μόνο δύο φορές την εβδομάδα.
Τη Δευτέρα 1/11/2010 πήγαμε στο γραφείο της διευθύντριας της λέσχης με σκοπό να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά το πρόβλημα της προσβασιμότητας. Αν η διευθύντρια δεν έδινε μια άμεση λύση για το ζήτημα αυτό, η ομάδα είχε σχεδιάσει μια σειρά δράσεων. Καθώς η διευθύντρια βρισκόταν στο πρυτανικό συμβούλιο, αποφασίσαμε να πάμε εκεί.
Ο αντιπρύτανης (κος. Παντης) μας εξέθεσε τις αντιλήψεις και πεποιθήσεις της νέας πρυτανείας. Παρόλα αυτά πρότεινε ως λύση να τρώνε οι φοιτητές στο ισόγειο της λέσχης, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό τον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Ύστερα από πιέσεις της ομάδας για την τοποθέτηση ασανσέρ στη λέσχη ο αντιπρύτανης μας υποσχέθηκε να δώσει εγγράφως την ημερομηνία παράδοσης του ασανσέρ την επόμενη ημέρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης η διευθύντρια της λέσχης έμεινε αμέτοχη. Παρών ήταν και ο γενικός διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας του Πανεπιστημίου (κος. Μανουσαρίδης), ο οποίος μας κάλεσε στο γραφείο του. Αρχικά υποστήριξε ότι κύριο πρόβλημα για την προσβασιμότητα στο Α.Π.Θ. είναι η ασυνεννοησία μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών, ενώ ο ίδιος είναι υπεύθυνος τόσο για το γραφείο προσβασιμότητας όσο και για το γραφείο τεχνικών υπηρεσιών. Κλείνοντας την πρώτη συζήτηση μαζί του, του ζητήσαμε να παραβρεθεί σε μια μελλοντική συνάντηση μαζί με όλους τους αρμόδιους φορείς, στην οποία αρνήθηκε να συμμετέχει καθώς δεν ήθελε να εκθέσει τις απόψεις του σχετικά με το πρόβλημα της προσβασιμότητας μπροστά στις πρυτανικές αρχές.
Τη δεύτερη ημέρα της συνάντησης ο αντιπρύτανης πρότεινε ως προσωρινή λύση την τοποθέτηση ενός μηχανήματος ( κάτι σαν αναβατόριο ) που θα παρέχει πρόσβαση στον πρώτο όροφο της κάτω λέσχης, χωρίς όμως την αυτονομία του χρήστη. Αν και μας υποσχέθηκε ότι θα φροντίσει να τοποθετηθεί άμεσα το μηχάνημα, μέχρι σήμερα (12/11/10) δεν έχει εγκατασταθεί. Επίσης, ζητήθηκε να επικαιροποιήσουμε την έκθεση της ομάδας που έγινε πριν από 2 χρόνια περίπου για τους μη προσβάσιμους χώρους στο Α.Π.Θ. Η ομάδα αποφάσισε να μην την επικαιροποιήσει, καθώς αυτή η διαδικασία είναι ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών. Η έκθεση θα παραδοθεί στον αντιπρύτανη με σκοπό και μόνο την ανάδειξη του προβλήματος. Υποστηρίχτηκε ότι υπάρχει κονδύλιο για την προσβασιμότητα, το οποίο αγγίζει τα 500.000 ευρώ, αν και το ύψος του ποσού ήταν αμφιλεγόμενο. Ακόμη, ζητήσαμε συνάντηση με όλους τους υπεύθυνους φορείς, η οποία θα γίνει όπως μας είπαν στο τέλος του Νοεμβρίου. Τέλος, ο διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών έδωσε το λόγο του ότι το έργο θα είναι έτοιμο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου του 2010, υπήρξε όμως αδικαιολόγητη άρνηση να παραδώσει εγγράφως την ημερομηνία λειτουργίας του ασανσέρ.
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω αναμένουμε να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις τους, παρακολουθώντας ταυτόχρονα την εξέλιξή τους.
Ένα πανεπιστήμιο όπως το Α.Π.Θ. το οποίο θέλει να λέγεται δημοκρατικό και ανοιχτό προς όλους, οφείλει να είναι προσπελάσιμο προς τους φοιτητές του. Και ας θυμόμαστε όλοι πως αν κάποιος χάσει ένα δικαίωμα το χάνουμε όλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου