Συνάντηση Εργασίας με τις Πρυτανικές Αρχές!

Την Τρίτη 30 Νοεμβρίου και ώρα 13:00, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση της ομάδας με τις Πρυτανικές Αρχές του Α.Π.Θ και τους φορείς που άμεσα ή εμμεσα είναι εμπλεκόμενοι στο ζήτημα της προσβασιμότητας στην πανεπιστημιούπολη. Οι εμπλεκόμενοι φορείς κατά τη γνώμη και την εμπειρία της ομάδας είναι οι εξής: Πρύτανης, Αντιπρύτανης, Κοσμήτορες/Πρόεδροι σχολών, Τεχνική Υπηρεσία, Γραφείο Προσβασιμότητας, Επιτροπή Κοινωνικής Πολιτικής. Η συνάντηση γίνεται ύστερα από σχετικό αίτημα της ομάδας Προσβασιμότητας. Η αναγκαιότητα να γίνει συζήτηση μεταξύ των υπευθύνων φορέων είναι επιτακτική και υπαρκτή. Καθότι, υπάρχει σύγχυση και έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους όταν παρουσιάζονται έκτακτα προβλήματα προσπελασίμοτητας και επιπρόσθετα έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει έλλειμα συννενόησης για την αντιμετώπιση των άπειρων τωρινών προβλημάτων!
Ευελπιστούμε και απαιτούμε η συνάντηση να έχει άμεσα αποτελέσματα, ούτως ώστε να τελειώσει το συντομότερο αυτή η ντροπιατική κατάσταση!

Τελευταίες Εξελίξεις

Η προσπελασιμότητα σε δημόσιους ζωτικούς χώρους, όπως αυτόν του πανεπιστημίου, δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας, αλλά βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Το Α.Π.Θ. είναι απροσπέλαστο για τους συμφοιτητές μας με κινητικά προβλήματα. Ένας από τους μη προσβάσιμους χώρους είναι αυτός της κάτω φοιτητικής λέσχης, στην οποία δεν υπάρχει ασανσέρ ούτε αναβατόριο. Επιπροσθέτως, η πάνω λέσχη είναι προσβάσιμη, όμως λειτουργεί μόνο δύο φορές την εβδομάδα.

Τη Δευτέρα 1/11/2010 πήγαμε στο γραφείο της διευθύντριας της λέσχης με σκοπό να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά το πρόβλημα της προσβασιμότητας. Αν η διευθύντρια δεν έδινε μια άμεση λύση για το ζήτημα αυτό, η ομάδα είχε σχεδιάσει μια σειρά δράσεων. Καθώς η διευθύντρια βρισκόταν στο πρυτανικό συμβούλιο, αποφασίσαμε να πάμε εκεί.

Ο αντιπρύτανης (κος. Παντης) μας εξέθεσε τις αντιλήψεις και πεποιθήσεις της νέας πρυτανείας. Παρόλα αυτά πρότεινε ως λύση να τρώνε οι φοιτητές στο ισόγειο της λέσχης, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό τον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Ύστερα από πιέσεις της ομάδας για την τοποθέτηση ασανσέρ στη λέσχη ο αντιπρύτανης μας υποσχέθηκε να δώσει εγγράφως την ημερομηνία παράδοσης του ασανσέρ την επόμενη ημέρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης η διευθύντρια της λέσχης έμεινε αμέτοχη. Παρών ήταν και ο γενικός διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας του Πανεπιστημίου (κος. Μανουσαρίδης), ο οποίος μας κάλεσε στο γραφείο του. Αρχικά υποστήριξε ότι κύριο πρόβλημα για την προσβασιμότητα στο Α.Π.Θ. είναι η ασυνεννοησία μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών, ενώ ο ίδιος είναι υπεύθυνος τόσο για το γραφείο προσβασιμότητας όσο και για το γραφείο τεχνικών υπηρεσιών. Κλείνοντας την πρώτη συζήτηση μαζί του, του ζητήσαμε να παραβρεθεί σε μια μελλοντική συνάντηση μαζί με όλους τους αρμόδιους φορείς, στην οποία αρνήθηκε να συμμετέχει καθώς δεν ήθελε να εκθέσει τις απόψεις του σχετικά με το πρόβλημα της προσβασιμότητας μπροστά στις πρυτανικές αρχές.

Τη δεύτερη ημέρα της συνάντησης ο αντιπρύτανης πρότεινε ως προσωρινή λύση την τοποθέτηση ενός μηχανήματος ( κάτι σαν αναβατόριο ) που θα παρέχει πρόσβαση στον πρώτο όροφο της κάτω λέσχης, χωρίς όμως την αυτονομία του χρήστη. Αν και μας υποσχέθηκε ότι θα φροντίσει να τοποθετηθεί άμεσα το μηχάνημα, μέχρι σήμερα (12/11/10) δεν έχει εγκατασταθεί. Επίσης, ζητήθηκε να επικαιροποιήσουμε την έκθεση της ομάδας που έγινε πριν από 2 χρόνια περίπου για τους μη προσβάσιμους χώρους στο Α.Π.Θ. Η ομάδα αποφάσισε να μην την επικαιροποιήσει, καθώς αυτή η διαδικασία είναι ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών. Η έκθεση θα παραδοθεί στον αντιπρύτανη με σκοπό και μόνο την ανάδειξη του προβλήματος. Υποστηρίχτηκε ότι υπάρχει κονδύλιο για την προσβασιμότητα, το οποίο αγγίζει τα 500.000 ευρώ, αν και το ύψος του ποσού ήταν αμφιλεγόμενο. Ακόμη, ζητήσαμε συνάντηση με όλους τους υπεύθυνους φορείς, η οποία θα γίνει όπως μας είπαν στο τέλος του Νοεμβρίου. Τέλος, ο διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών έδωσε το λόγο του ότι το έργο θα είναι έτοιμο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου του 2010, υπήρξε όμως αδικαιολόγητη άρνηση να παραδώσει εγγράφως την ημερομηνία λειτουργίας του ασανσέρ.

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω αναμένουμε να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις τους, παρακολουθώντας ταυτόχρονα την εξέλιξή τους.

Ένα πανεπιστήμιο όπως το Α.Π.Θ. το οποίο θέλει να λέγεται δημοκρατικό και ανοιχτό προς όλους, οφείλει να είναι προσπελάσιμο προς τους φοιτητές του. Και ας θυμόμαστε όλοι πως αν κάποιος χάσει ένα δικαίωμα το χάνουμε όλοι.

Δράση για τα βαν του απθ

Η ιστορία των βαν και της μετακίνησης των φοιτητών με αναπηρία ξεκινάει στις 30/11/2010, όταν ακούσαμε για πρώτη φορά την ύπαρξη οχήματος, το οποίο έγινε δωρεά στο ΑΠΘ. Το ακούσαμε για πρώτη φορά σε συνάντηση που έγινε με αφορμή καλέσματος της ομάδας προς όλους τους αρμόδιους φορείς του ΑΠΘ [Επιτροπή Κοινωνικής Πολιτικής, Τεχνική Υπηρεσία, Γραφείο Προσβασιμότητας ΑΠΘ, Διοίκηση ΑΠΘ,...] για το θέμα της απουσίας ελεύθερης μετακίνησης των φοιτητών με αναπηρία. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκαν και συζήτησαν ομαδικά όλοι αυτοί οι φορείς, οι υπεύθυνοι ουσιαστικά του προβλήματος, που η αδιαφορία τους δημιουργούσε.

Μετά από 2 μήνες αναμονής αποφασίσαμε να κινηθούμε δυναμικά και να διεκδικήσουμε για άλλη μια φορά το αυτονόητο. Τη λύση ενός βασικού προβλήματος που επηρέαζε άμεσα τη φοιτητική ζωή των φοιτητών/φοιτητριών με αναπηρία. Οι συνεχείς υπενθυμίσεις του επείγοντος του προβλήματος, της υπάρχουσας και εύκολης λύσης δεν ήταν αρκετές και μας ώθησαν στην απαίτηση με την παρουσία μας (φοιτητών με αναπηρία και μη) για μια άμεση λύση των γραφειοκρατικών προβλημάτων που δεν επέτρεπαν την χρησιμοποίηση του δωρισθέντος οχήματος.

«Απαγορευµένα» πανεπιστήµια για φοιτητές µε κινητικά προβλήµατα

Κατασκευάζουν ράµπες αναπήρων, ζητάνε από περαστικούς να καθήσουν για λίγο σε αναπηρικό καροτσάκι και να κινηθούν ανάµεσα σε παρκαρισµένες µοτοσυκλέτες, ενώ καταγράφουν σε βίντεο την αγριότητα της πόλης απέναντι στους ανθρώπους µε κινητικά προβλήµατα.

Μια παρέα φοιτητών στη Θεσσαλονίκη καταφεύγει στη δράση µε φαντασία, θέλοντας να καταδείξει ότι «πραγµατική ανάπηρη είναι η πόλη που εµποδίζει τους ανάπηρους να κινηθούν απρόσκοπτα». Οπως λένε στα «ΝΕΑ», δεν κάνουν φιλανθρωπία ούτε συστήνονται ως δήθεν φύλακες - άγγελοι των ανάπηρων.

«Η ιδέα ξεκίνησε απόένα µάθηµα στο Τµήµα Ψυχολογίας σχετικά µε τις κοινωνικά αποκλεισµένες οµάδες. Κάθε φορά στο µάθηµα ερχόταν ένας άνθρωπος από µία τέτοια ευάλωτη οµάδα, για παράδειγµα ένας ανάπηρος ή ένας µετανάστης, και αναλάµβανε τον ρόλο του καθηγητή, προκαλώντας εµάς, τους φοιτητές, να µιλήσουµε πιο άµεσα για όλα αυτά πουµέχρι τότε δεν τολµούσαµε», περιγράφει ο Χάρης Παπαπέτρου.

Γρήγορα το βιωµατικό µάθηµα ξεπέρασε ταόρια του Τµήµατος Ψυχολογίαςµε αποτέλεσµανα δηµιουργηθεί από φοιτητές διάφορων σχολών–ανάπηρους και µη – µια οµάδα µε το όνοµα «Προσβασιµότητα» που, όπως δηλώνει και το όνοµά της, καταπιάστηκε µε τα προβλήµατα µετακίνησης των αναπήρων, αρχικά εντός της Πανεπιστηµιούπολης.

«Πήραµε ένα κοµµάτι λαµαρίνας και δύο βίδες, και φτιάξαµε µια µπάρα για καροτσάκια, πάνω στην οποία γράψαµε “χρειαστήκαµε 5 λεπτά, µας κόστισε 15 ευρώ”. Πολύ απλά, κατασκευάσαµε αυτό που θα έπρεπε να κάνουν τόσα χρόνια οι πρυτανικές αρχές. Βέβαια, έπειτα από λίγο καιρό κάποιος αφαίρεσε την µπάρα, αλλά το µήνυµα είχε σταλεί», λέει ο Κωνσταντίνος Τσιφτσόπουλος, φοιτητής στο Παιδαγωγικό µε κινητικά προβλήµατα ο ίδιος.

Για να µετακινηθείένας ανάπηρος µε καροτσάκι στους χώρους του ΑΠΘ θα πρέπει να έχει για παρέα κάποιο φίλο του:αναπηρική ράµπα δεν υπάρχει σχεδόν καµία, αυτοκίνητα και µοτοσυκλέτεςείναι παρκαρισµένα στα πεζοδρόµια ακόµη και µπροστά στις εισόδους των σχολών, κεντρικά κτίρια όπως η Βιβλιοθήκη, ή πολλές γραµµατείες τµηµάτων θεωρούνται “απαγορευµένα” για όσους έχουν κινητικά προβλήµατα. Σε πολλές σχολές, όπως στη Φιλοσοφική, λόγω υψηλού κόστους τοποθετήθηκαν στις σκάλες βραχίονες που δεν µπορούν να σηκώσουν το βάρος όλων των αµαξιδίων, ενώ οι φοιτητές της οµάδας µε θλίψη διαπίστωσαν ότι για να τοποθετηθεί ένα κοµµάτι λαµαρίνας ως ράµπα, χρειάζεται αλληλογραφία ετών µεταξύ υπηρεσιών και ανίκητη γραφειοκρατία.

Οι φοιτητές δηλώνουν ότι δεν κάνουν φιλανθρωπία. «Αντίθετα, απαιτούµε στοιχειώδη δικαιώµατα, όπως αυτό της µετακίνησης, για όλους και ιδιαίτερα για τους ανάπηρους», λένε. Το επόµενο διάστηµα διοργανώνουν δράσεις, προβολές και άλλες παρεµβάσεις στην πόλη, µε στόχο να µας φέρουν σε δύσκολη θέση, θυµίζοντάς µας το αυτονόητο.

Απο tanea.gr

ΡεποΡΤάζ: Κώστας Κουκουµάκας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Συνάντηση της Ομάδας

Η επόμενη συνάντηση της ομάδας θα γίνει την Παρασκευή 8/10 στις 18:00 στο Ψυχολογικό εργαστήρι, που βρίσκεται στην Ν. Φιλοσοφική, αιθ. 416 (όροφος 4ος).
Στην ατζέντα της συζήτησης είναι οι στόχοι της ομάδας για φέτος και το άμεσο μέλλον. Ακόμα θα συζητηθεί το ευαίσθητο θέμα της φιλοσοφίας της ομάδας και του πλαίσου δράσης της.

Υ.Γ: Η αίθουσα είναι προσβάσιμη σε αναπηρικά καροτσάκια (μεσω του ασανσερ της σχολής), όμως υπαρχει δυσκολία για τα μεγάλα σκουτεράκια. Οι λύσεις θα δοθούν!

Συνάντηση με το νέο Πρύτανη

Την Τετάρτη (14/7) και ώρα 13:30 η ομάδα έχει ραντεβού με το νέο πρύτανη στο γραφείο του. Η συνάντηση είναι άτυπη καθώς δεν έχει αναλάβει ακόμα επίσημα. Επίσης, θα γίνει μια συνάντηση της ομάδας πριν το ραντεβού. Θα γίνει ενημέρωση. Καλό είναι, όσοι είμαστε εδώ να πάμε...

«Μας πήρε 5 λεπτά, μας κόστισε 15 ευρώ»

Φοιτητές του ΑΠΘ εγκατέστησαν αυτοσχέδιες ράμπες καθώς η πρόσβαση ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι αδύνατη
ΕΛΛΗ ΙΣΜΑΗΛΙΔΟΥ | Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
Το Βήμα

«Η προσβασιμότητα είναι δικαίωμα για όλους, όχι φιλανθρωπία!». Με αυτό το σύνθημα φοιτητές από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης εγκατέστησαν αυτοσχέδιες ράμπες στους χώρους του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της Ελλάδας, στο οποίο, υπό την παρούσα κατάσταση, η πρόσβαση των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι πρακτικά αδύνατη. Μάλιστα οι ράμπες «διακοσμήθηκαν» με... μπαλόνια και χρωματιστά συνθήματα που ανέφεραν: «Μας πήρε 5 λεπτά. Μας κόστισε 15 ευρώ», καταδεικνύοντας την ανεπάρκεια του ιδρύματος να εξασφαλίσει ακόμη και τα στοιχειώδη δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, τη στιγμή που διαχειρίζεται υψηλότατα κονδύλια για τεχνικά έργα. «Η κίνησή μας ήταν συμβολική και είχε στόχο να δείξει ότι η εγκατάσταση ράμπας είναι μια απλή και σχετικά φθηνή διαδικασία, η οποίαωστόσο έχει σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή των συνανθρώπων μας» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Σταύρος Ευθυμιάδης, μέλος της ομάδας δράσης «Προσβασιμότητα», η οποία διοργάνωσε το εγχείρημα. Οπως εξηγεί, τα μέλη της ομάδας προσέφυγαν σε όλα τα αρμόδια όργανα προτού... απηυδήσουν και αποφασίσουν να εγκαταστήσουν τις ράμπες μόνοι τους. «Επί δύο χρόνια έχουμε γίνει μπαλάκι ανάμεσα στους αρμοδίους που επιμένουν να δηλώνουν αναρμόδιοι. Από τον πρύτανη στους κοσμήτορες και από την τεχνική υπηρεσία στο γραφείο προσβασιμότητας που φυτοζωεί, εν τέλει μείναμε με αδειανά χέρια και καμία σαφή δέσμευση!» αναφέρει ο κ. Ευθυμιάδης, προσθέτοντας ότι η ομάδα τους δεν διενεργεί φιλανθρωπίες αλλά απαιτεί τα στοιχειώδη δικαιώματα, τα οποία οφείλουν να διασφαλίζονται για όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα για αυτούς που πάσχουν από αναπηρία.

Φωτογραφίες από τη δράση "Τα Εγκαίνια της Ράμπας"

Το έργο δεν χρηματοδοτείται από το Α.Π.Θ και την Ε.Ε

Παρά τις δεσμεύσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς, η κατάσταση σχετικά με το ζήτημα της προσβασιμότητας στο Α.Π.Θ. δεν έχει αλλάξει. Τουλάχιστον κατά την περίοδο στην οποία δραστηριοποιούμαστε, έχουν γίνει κάποια έργα, αλλά αποσπασματικά και επιφανειακά με στόχο απλώς «να καλύψουν τρύπες» και όχι να δώσουν ουσιαστική λύση στο ζήτημα.
Αυτή η εικόνα αντικατοπτρίζει την πολιτική που ακολουθούν οι αρχές του πανεπιστημίου. Μια πολιτική που σε καμία περίπτωση δεν έχει στο επίκεντρό της το δικαίωμα της πρόσβασης του κάθε φοιτητή στη γνώση.
Ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ είναι για να αναδείξουμε το πρόβλημα που περιγράφεται παραπάνω και να υπογραμμίσουμε το πόσο απλά είναι τα πράγματα, σε αντίθεση με τα λεγόμενα των υπευθύνων. Θα εγκαινιάσουμε συμβολικά (αλλά και εορταστικά) μια ράμπα, ακριβώς όπως αρέσκονται να κάνουν οι εκάστοτε αρμόδιοι, με κάθε «απόδειξη» (βλ. έργο) της κοινωνικής τους ευαισθησίας.
Για την υλοποίηση του έργου χρειάστηκε… η καλή μας διάθεση.

Η ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟ Α.Π.Θ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Το ζήτημα της πρόσβασης σε δημόσιους χώρους είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι προνοιακή παροχή ενός «ευαίσθητου» ή «φιλάνθρωπου» κράτους. Σύμφωνα με αυτήν την λογική τον τελευταίο ενάμισι χρόνο συγκροτήθηκε από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του ΑΠΘ και στα πλαίσια του μαθήματος «Κοινωνικός Αποκλεισμός» του Τμήματος Ψυχολογίας μια ομάδα εθελοντών προπτυχιακών/μεταπτυχιακών φοιτητών και πολιτών με αναπηρίες. Βασικός στόχος της ομάδας δράσης είναι ένα πανεπιστήμιο ανοικτό και απόλυτα προσπελάσιμο για όλους. Ο Λόγος και η δράση των ατόμων με αναπηρίες στο πανεπιστήμιο σηματοδοτεί την απάντησή τους στον μέχρι τώρα μονόλογο των ειδικών και την αναζήτηση ενός άλλου επιστημονικού παραδείγματος, που να ακυρώνει την παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτό της προσβασιμότητας, πέρα από κάθε πρακτική υποκριτικής φιλανθρωπίας.

Η ΔΡΑΣΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ.
ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ.

Συνάντηση τη Τρίτη 25 Μαϊου.

Συνάντηση τη Τρίτη 25 Μαϊου και ώρα 7 στην Πλατεία Ελευθερίας για να κανονίσουμε τα "εγκαίνια" της Ράμπας... Διαδώστε το σε όσους γνωρίζετε από την ομάδα.
Συγγνώμη για το καθυστερημένο Post...

Συνάντηση για τα ΑμΕΑ μεταξύ των εκπροσώπων των υποψήφιων πρυτανικών σχημάτων στο Α.Π.Θ

Προβλήματα, που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα οποία κινούνται στους χώρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συζητήθηκαν σε συνάντηση μεταξύ του πρύτανη του ΑΠΘ, Αναστάσιου Μάνθου, εκπροσώπων των υποψήφιων πρυτανικών σχημάτων του πανεπιστημίου και του προέδρου της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αναπηρία Σήμερα», Φώτη Μπίμπαση.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο πρύτανης του ΑΠΘ επισήμανε τα τρία κύρια εμπόδια, που συνάντησαν οι πρυτανικές αρχές στην προσπάθεια βελτίωσης της πρόσβασης των ΑΜΕΑ στους χώρους του πανεπιστημίου: οι παλιές υποδομές, το έλλειμμα παιδείας και οι περιορισμένες δυνατότητες της Τεχνικής Υπηρεσίας.
Οι εκπρόσωποι των υποψήφιων πρυτανικών σχημάτων δεσμεύτηκαν ότι όποιος και να εκλεγεί θα αναλάβει άμεσα δράση για την περαιτέρω βελτίωση των συνθηκών.
Ο πρόεδρος της ΜΚΟ, με τη σειρά του τόνισε ότι τα κύρια προβλήματα που πρέπει να λυθούν στο πανεπιστήμιο είναι κυρίως της πρόσβασης και στη συνέχεια της παροχής στα άτομα με ειδικές ανάγκες συγγραμμάτων σε μορφή που να τους εξυπηρετεί.
Στη συνάντηση, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της ΜΚΟ «Αναπηρία Σήμερα», συμμετείχαν και εθελοντές της Ομάδας Προσβασιμότητας του ΑΠΘ, οι οποίοι επισήμαναν την ανάγκη καλύτερης συνεργασίας μεταξύ των γραφείων του Πανεπιστημίου, που συνεργάζονται επάνω στα ζητήματα προσβασιμότητας

αναδημοσιεύω το άρθρο από το ΠΡΕΖΑ ΤV


Και η δική μας θεώρηση της συνάντησης...

Συμπέρασμα: Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!!!

Ο πρύτανης μίλησε για τα 3 εμπόδια που συνάντησε: οι παλιές υποδομές, το έλλειμμα παιδείας και οι περιορισμένες δυνατότητες της Τεχνικής Υπηρεσίας. Εμείς μιλήσαμε για τα 3 εμπόδια που δεν έχουν χαμηλώσει ούτε ένα εκατοστό από την περυσινή μας συνάντηση με τον κύριο Μάνθο: έλλειμμα οργάνωσης, έλλειμμα οργάνωσης, έλλειμμα οργάνωσης. Οι κοσμήτορες μας είπαν ότι προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το γραφείο προσβασιμότητας , για να αναφέρουν έργα που πρέπει να γίνουν και δεν έχουν πάρει καμία απάντηση εδώ και 1,5 χρόνο. Από το γραφείο προσβασιμότητας μας είπαν πως δεν τους λαμβάνουν υπόψη στο γραφείο τεχνικής υπηρεσίας…

Η απάντηση που έπρεπε να μας καθησυχάσει ήταν ότι τον Σεπτέμβριο θα είναι έτοιμη η μελέτη του κυρίου…! Όταν τους είπαμε ότι και το γραφείο προσβασιμότητας είχε κάνει μελέτη και μας την είχαν δείξει στην περυσινή συνάντηση με τον πρύτανη, μας είπαν και πάλι καθησυχαστικά ότι ..αυτή θα είναι καλύτερη μελέτη!!! Για το μπάχαλο οργάνωσης που επικρατεί… δικαιολόγησαν την ανησυχία μας για το τελικό αποτέλεσμα…

Συμπέρασμα: Αν υποψιαστώ πως δεν θα γίνει τίποτα… θα πεθάνω!!!!!

-Έλα λίγο στη θέση μου-

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

«Μόλις είχα πιει τη τελευταία γουλιά του καφέ μου και ετοιμαζόμουν να πάω όπως κάθε Πέμπτη μεσημέρι στη σχολή μου. Όμως, αυτή η Πέμπτη θα ήταν διαφορετική από τις άλλες. Αυτή η Πέμπτη θα ήταν η τελευταία Πέμπτη που θα πήγαινα στη Σχολή μου. Φτάνω στη σχολή. Προχωράω προς το ασανσέρ της Νέας Πτέρυγας της Φιλοσοφικής, όμως διαπιστώνω ότι είναι χαλασμένο. Αμέσως απευθύνθηκα στους φρουρούς της Σχολής. «Είναι χαλασμένο! – λυπάμαι» μου είπαν. Θα μου πείτε, γιατί δεν πήγαινες από τις σκάλες… όπως όλοι; Βαριέσαι; Κάθε άλλο! Όχι, γιατί δεν μπορώ, είμαι άτομο με αναπηρία. Γυρνώντας σπίτι μου από τη σχολή απογοητεύτηκα, στεναχωρήθηκα, νευρίασα και τελικά αγανάκτησα! « Έχω δικαίωμα στη γνώση, δεν αισθάνομαι διαφορετική, μη με κάνετε λοιπόν διαφορετική! Μην με αποκλείετε… μην με βγάζετε στην απ’ έξω!» ήταν τα λόγια που ψέλλιζα στο δρόμο προς το σπίτι. Φτάνοντας σπίτι, θεωρώ απαραίτητο να ενημερώσω τους καθηγητές μου, των οποίων τις διαλέξεις χάνω. Ενημερώνω την Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο του Τμήματος, σκεφτόμενη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Επικοινωνώ με τη δικηγόρο μου αγανακτισμένη και απελπισμένη, όπως ήμουν και μου λέει ότι είναι θεμιτό να ενημερώσεις και τον Πρύτανη με μια επιστολή, την οποία στέλνω, αν και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει εγώ να τον ενημερώσω για τις ελλείψεις του Πανεπιστημίου, δεν είναι δική μου δουλειά. Από εκείνη τη μέρα περιμένω…

Σήμερα όμως, 20 μέρες μετά το γεγονός, αποφάσισα να μην περιμένω πια μόνη μου. Αποφάσισα να ενημερώσω. Αποφάσισα να σου δείξω πως είναι να μην μπορείς να μπεις κι εσύ στην είσοδο της σχολής σου. Αν λοιπόν αγανακτείς, γιατί σήμερα κάποιοι “βλάκες” σε εμπόδισαν να μπεις μέσα, σκέψου ότι αυτή την αγανάκτηση την νιώθω σε όλη μου τη ζωή και φέρε λίγο τον εαυτό σου στη θέση μου. Ξέρω ότι δεν είμαι μόνη, βλέπω ότι δεν είμαι μόνη μου. Μην είσαι συνένοχος, ούτε αδιάφορος σε όλο αυτό που γίνεται, γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να σου ξημερώσει αύριο. Αυτό δεν είναι κάτι έξω από σένα. Μην αδιαφορείς, γίνε κι εσύ “κρίκος” αυτής της ανθρώπινης αλυσίδας. Μπορείς να κάνεις την αλλαγή.»

Έλενα, φοιτήτρια Α.Π.Θ

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Η ομάδα της Προσβασιμότητας σας καλεί όλους να παρευρεθείτε και να δηλώσετε την έμπρακτη στήριξή σας στην ημέρα Δράσης "Έλα λίγο στη θέση μου" την τρίτη 11 Μαΐου και ώρα 12 μ.μ στην είσοδο της Φιλοσοφικής Σχολής απέναντι από τη Ν.Ο.Π.Ε .

Η ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟ Α.Π.Θ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Το ζήτημα της πρόσβασης σε δημόσιους χώρους είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι προνομιακή παροχή ενός «ευαίσθητου» ή «φιλάνθρωπου» κράτους. Σύμφωνα με αυτήν την λογική τον τελευταίο ενάμισι χρόνο συγκροτήθηκε από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του ΑΠΘ και στα πλαίσια του μαθήματος «Κοινωνικός Αποκλεισμός» του Τμήματος Ψυχολογίας μια ομάδα εθελοντών προπτυχιακών/μεταπτυχιακών φοιτητών και πολιτών με αναπηρίες. Βασικός στόχος της ομάδας δράσης είναι ένα πανεπιστήμιο ανοικτό και απόλυτα προσπελάσιμο για όλους. Ο Λόγος και η δράση των ατόμων με αναπηρίες στο πανεπιστήμιο σηματοδοτεί την απάντησή τους στον μέχρι τώρα μονόλογο των ειδικών και την αναζήτηση ενός άλλου επιστημονικού παραδείγματος, που να ακυρώνει την παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτό της προσβασιμότητας, πέρα από κάθε πρακτική υποκριτικής φιλανθρωπίας.